این روزها
درد و غم ها برایم عزیز شده اند...
چون مرا به تو نزدیک می کنند...
پروردگارم...
* این روزها تاوان اشتباهاتم را پس میدهم...شاید کمی بتوانم سرم را بالا بگیرم
*چیزی نمانده به روزهایی که از ایام کارشناسی به عنوان خاطره یاد کنم
هوالحق
روزی موسی از خداوند متعال پرسید : پروردگارا این چه حکایتی است که انسان را به دنیا می آوری،
اینچنین مهربانانه پرورش میدهی از کودکی به نو جوانی و سپس به جوانی و بزرگسالی و تکامل میرسانی و پس از آنکه از نظر عقلی و جسمی به زیبایی و کمال رسید دوباره اورا میمیرانی و میبری؟
اگر قرار است بمیرد چرا اینگونه میپرورانی ؟
و اگر قرار است اینگونه کامل وزیبا باشد چرا میمیرانی؟
به موسی جواب آمد: که برو ومقداری گندم را بکار.
موسی رفت گندمها را کاشت وآنها سبز شدند ،موسی از آنها در برار کم آبی و جانوران مراقبت کرد تا بزرگ شدند و محصول دادند، پس از آنکه آنها رسیدند و طلایی رنگ و زیبا شدند موسی آنها را درو کرد.
خداوند از او پرسید: چرا گندمها را پس از آنکه اینچنین زیبا و کامل شدند درو کردی مگر نه اینکه هدفت از کاشت آنها همین بود؟
موسی گفت :آری ولی کاه و گندم را نمیشود با هم نگهداری کرد، ارزش ایندو متفاوت و شزایط نگهداری آنها نیز متفاوت است. شایسته نیست که دانه گندم در انبار کاه و پر کاه در انبار گندم نگهداری شود.
خداوند از او پرسید: این دانش راچه کسی به تو آموخته؟ گفت: پروردگارا این دانش تمیز دادن را تو خود به من آموختی.
به موسی ندا آمد که چگونه ممکن است ما این دانش را به تو آموخته باشیم ولی خود آنرا ندانیم؟
انسانها نیز همینگونه هستند برخی از روحها مانند دانه گندم پر ارزش و گرانبها وبرخی از آنها مانند کاه سبک و بی ارزشند،سزا نیست ایندو در یک جهان و در کنار هم باشند از این رو آنها را می آوریم تا دانه ها پرورانده شوند و دانه گندم ار کاه مشخص شود و سپس میمیرانیم تا در زمانی مشخص آنها را برانگیخته و از هم جدا کنیم و در محل خون زندگانی بخشیم.
* قبلا روایتی با تشبیه در مورد اخرالزمان و گمراه شدن افراد و اینکه فقط عده ی اندکی بر اعتقاداتشون پایبند می مونند رو شنیده بودم ...برام جالب بود
* اسیری را آزاد کردم ...غافل از اینکه خود در بندم ...
التماس دعا
