به نام خدا

سلاااااااااااام

تا حالا به این دقت کردین تو بسیاری از اعمالمون هدف رو فراموش کردیم...ذکر هایی که میگیم،مخصوصا تسبیحات حضرت زهرا (س)مگر نه اینکه هدف اینه که به خدا نزدیک شیم! چه جوری 100 ذکر رو تو سی ثانیه می گیم که همش نام خدامونه...مثه اینه که اسمه یکیو تند تند پشت سر هم صدا کنیم ...اون طرف عصبانی نمیشه؟نمیگه این چه مدل صدا کردنه؟؟...حالا فک کن خدامون رو اینجوری صدا کنیم....این که فقط ظاهرش بود....دیگه تفکر پیشکش...(این موضوع  مورد در مورد خودم صدق میکرد)دعا کنید که اصلاح بشم....

ظرف برای محتواس ظرف بدونه محتوا معنی نداره و البته برعکس...

د.ن:عشق من روزت مباااااااااااااااااارک

د.ن : یه جمله از کتاب شهید ابراهیم هادی خیلی به دلم نشست و البته در مورد موضوعی راه رو نشونم داد... **ما رهبر رو برای دیدن و مشاهده کردن نمی خواهیم.ما رهبر را می خواهیم برای اطاعت کردن**

پ.ن: واسه شادی جونم خیلی خیلی دعا کنید،کنکورش نزدیکه ایشالله که نتیجه زحماتشو ببینه

پ.ن:هفته پیش سعادت دیدار با ساقی رضوان و آسمان عزیز رو داشتم بسی از دیدنشون خوشحال شدیم..

پ.ن:التمــــاس دعــــا