یا حق

خیلی وقته که دارم در مورد مساله وبلاگ نویسی فکر میکنم  علتش هم حرفای برخی از دوستان بود

بعد از کلی تحقیق و بحث به نتایجی رسیدم ولی به نظرم در حدی نیستم که بخوام اظهار نظر کنم به همین دلیل بخشی از متون نوشته شده در این حیطه رو کپی کردم.

،اول این نکته رو متذکر بشم که حرفهای من دلیل بر منفی دیدن وبلاگ و بلاگ نویسی نیست.

به نظر من اگه ابعاد مختلف رو رعایت کنیم میتونه مثبت هم باشه.

چند مورد که به نظرم رایج تره رو نقل میکنم:

** هر نوشته ای پلی است که از ذهن نویسنده به ذهن خواننده زده می شود. امّا گاهی دورهای بسته ای در ذهن نویسندگان ایجاد می شود که از «خود» به «خود» می رسند و به عبارت دیگر در خود باقی می مانند و سوژه ی نوشته حالات درونی نویسنده می شود. اینگونه نوشته ها تنها نوعی روایت کردن عوالم درونی خویشتن در برابر دیگران است و نه تنها چیزی عاید خواننده نمی کند بلکه عقل و شرع اجازه ی بازگو کردن حالات درونی را برای هرکس و نا کسی نمی دهد. این حالت گاهی به صورت ناخواسته در نوشته های وبلاگ نویسان رخ می دهد.در این حالت نویسنده به نوعی با یک خدای مجازی-به عنوان جایگزینی برای خداوند خالق تمام عوالم- که همان سیستم وب است، رابطه ی معنوی ایجاد می کند و به مناجات و راز و نیاز می پردازد و نیاز درونی خویش را از طریق ارسال این پیام ها و دریافت پیامهایی مشابه در قالب «نظرات» ارضا می کند.

در این رابطه به نظر خودم نوشتن حالات درونی در حد متعارف و در صورتی که بی هدف نباشه وبرای خواننده بیهوده نباشه شامل این موارد نمیشه.

****

**مراقبت دائمی آمار بازدید سایت و تعداد نظرات و تحرک دائمی برای افزایش لینکهای داده شده به وبلاگ و بخش عمده ای از اطلاع رسانیها در قالب جملاتی چون «با ... به روزم، خوشحال می شوم نظر بدهید» یا «وبلاگ خوبی دارید به ما هم سر بزنید» نوعی  بازی نفسانی است که متأسفانه در میان عده ی زیادی از وبلاگ نویسان رایج است و به نوعی رقابت شوم مبدل شده است. به هرحال این حالت منجر به مخاطب زدگی می شود. یعنی اینکه نویسنده به جای آنکه به بیان حق و مسائل مهمتر و اساسی تر بپردازد، به طرح مسائل جنجالی و باب طبع مخاطبین و خوانندگان می پردازد

****

**تعریف و تمجیدهای بیجا که در اکثر موارد هدفی جز خوش آمد نویسنده ندارند و از بی مایگی نظردهنده حکایت دارند و باعث غرور بیجای نویسنده می شود که آفتهای بعدی آن مشهود است؛ اظهار فضل های بی مورد که فقط برای خالی نبودن عریضه ارائه می شوند و بیشتر به طبل میان تهی می مانند و به سرعت هم رسوایی به بار می آورند؛ و همچنین نیت ناخالص آمیخته به ریا و تظاهر که به مرور خود را در نوشته نشان می دهد و تنها به نویسنده یا نظر دهنده امکان می دهد که واقعیت وجودی خویش را مدتی زیر مشتی اصطلاح و گنده گویی و ریاکای پنهان کند اما به زودی بی مایگی او و فاصله ی خود واقعیش با آن تصویر ساختگی آشکار می شود.

**** 

**اگرچه در فضای مجازی دو جنس مخالف حضور فیزیکی ندارند، اما از آنجایی که مهمترین اثر فیزیکی آنها یعنی گفتار وجود دارد پس تمامی مباحثی که در مورد روابط دختر و پسر در دنیای واقعی حاکم است اینجا هم حاکم است، فقط با قدری تفاوتهای ظاهری.

منبع:http://badumchi.blogfa.com/

ســلام

حرفی نبودجـــــز این که...

لـحـظـــــهـــ لـحـظــــهـــ ایــــن روزهـــــآ

خُـــــــــــــدآ

 در تـــــو جَــریــــــان دارد

لـحـظـــــهـــ ای ازیــــن لـحـظــــــهـــ هـــا

بـــه یـــاد مـــن بــــاش . . .

ای روزهـــ دآر . . .

التــمــــاس دعــــا