به نام حضرت دوست
سلام
یه موضوعیه شایدم یه بیماریه چند وقته ذهنم مشغول کرده...همش با خودم میگم مگه ماها ادعای شیعه بودن نمیکنیم ...پس چرا زندگیمون اینجوریه!!! چرا انقدر مصرف زده ایم؟؟؟نصفه عمرمون دنباله خریدیم ... بقیش هم دنباله پز دادن و چشم و هم چشمی ...
میدونید مشکلمون چیه ؟.. اینه که همه قبول داریم بده ،درست نیس دیگران رو نهی میکنیم ولی به خودمون نگاه نمیکنیم...البته احتمالا خودمم گرفتار این بیماری شدم:(..آخه این دمه عیدی بدجوری شیوع پیدا کرده...
فقط مختص الان نیستا ...یه بخشش خیلی جالبه ... این بیماری یه جوریه انقدر زیاد شده که فقط هر کی بهش مبتلا نباشه انگشت نما میشه ... پس به این فکر نکن که من فرق دارم ...چون همه همین رو میگن...یکی از عواملی که به این بیماری شدت میبخشه مقایسه با دیگرانه ...برای توجیهش هم استدلال های عجیب و غریب میاریم ....خب من فقط هشدار دادم به خودم و بعد دیگران ...خیلی مواظبه خودتون باشید ... من که هنوز درمان نشدم ... باید باهاش مبارزه کرد...
میشه از همین سال جدید شروع کرد ...بسم الله
یا مقلب القلوب و الابصار
یا مدبر الیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال
حول حالنا الی احسن الحال
پ.ن:مطلب قبلی حذف شد
پ.ن:ما را دم مرگ، آبرو باشد کاش/با دوست مجال گفتگو باشد کاش
عمری به هوای دل خود زیسته ایم/جان دادن ما برای او باشد کاش
